Оиша бинти Абубакр
| Оиша бинти Абубакр | |
|---|---|
| араб. عائشة بنت أَبي بكر | |
 | |
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Ном ба ҳангоми таваллуд: | Оиша бинти Абубакри Сиддиқ |
| Лақаб: | Уммулмӯъминин |
| Таърихи таваллуд: | 613 |
| Зодгоҳ: | Макка |
| Таърихи даргузашт: | тақрибан 13 июл 678[1] |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Маҳалли дафн: | |
| Кишвар: | |
| Эътиқод: | ислом |
| Падар: | Абубакри Сиддиқ[2] |
| Модар: | Ум Рӯмон Зайнаб бинти Амир[d] |
| Ҳамсар | Муҳаммад[2] |
| Ҷанг: | |
| Шогирдон: | Товус ибни Кайсан[d] |
| Нуфуз: | суннӣ |
| Шабоҳат: | Shia view of Aisha[d] |
Иттилооти иловагӣ |
|
| Лоиҳаҳои алоқаманд: |
 Викианбор |
 Вироиши Викидода | |
Уммулмӯъминин Оиша бинти Абубакри Сиддиқ (ар. عائشة بنت أَبي بكر; 613, Макка — 678, Мадина) — савумин ҳамсари паёмбар Муҳаммад, духтари халифаи Рошид Абубакри Сиддиқ, фақеҳтарин ва огоҳтарин занони мусалмон дар бораи дин ва адаб.
Кӯдакӣ[вироиш | вироиши манбаъ]
Нӯҳ сол пеш аз ҳиҷрат дар соли 613-уми милодӣ дар Макка ба дунё омадааст. Уммулмӯъминин Оиша (р) соли 58-и ҳиҷрӣ (678) дар синни 67-солагӣ дар Мадина аз дунё гузашт ва дар гуристони Бақеъ ба хок супорида шуд.[3]
Ҳамсари паёмбар[вироиш | вироиши манбаъ]
Ҳамсарони Ҳазрати Муҳаммад (с) 
|
|---|
Паёмбари акрам соли дуюми пас аз ҳиҷрат ӯро ба хонаи худ овард. Вай маҳбубтарин ҳамсари Расули Худо ва дар ривояти ҳадис аз ҳама занони он Ҳазрат серривояттар мебошад.
Мактаби Оиша[вироиш | вироиши манбаъ]
Бузургони саҳоба дар бораи фароиз ва аҳкоми дин аз вай суол мекарданд ва онҳоро ҷавоб медод. Масрук вақте аз номи ӯ ривоят мекард, мегуфт: Сиддиқа бинти Сиддиқ ва ба ман гуфт. Аз ӯ 2210 ҳадис ривоят кардаанд.
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ Большая российская энциклопедия (рус.) — Большая российская энциклопедия, 2004. — ISBN 978-5-85270-320-0
- ↑ 2.0 2.1 Али-заде А. Аиша бинт Абу Бакр (рус.) // Исламский энциклопедический словарь — М.: Ансар, 2007. — ISBN 978-5-98443-025-8
- ↑ Абдушарифи Боқизода. Тафсири навини Қуръони карим, ҷилди якум — Душанбе: «ЭР-граф», 2012. - с. 836
Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]
- Абдушарифи Боқизода. Тафсири навини Қуръони карим, ҷилди якум — Душанбе: «ЭР-граф», 2012. - 880с.
|
Ин мақолаи ба Ислом алоқаманд нопурра аст. Шумо метавонед бо пурра кардани он ба Википедиа кӯмак кунед. |