Раъно Маниёзова
| Раъно Маниёзова | |
| Таърихи таваллуд | 19 май 1956 (68 сол) |
| Зодгоҳ | Душанбе, ҶШС Тоҷикистон, ИҶШС |
| Кишвар |
 Тоҷикистон |
| Фазои илмӣ | филология |
| Ҷойҳои кор | Донишгоҳи славянии Русияву Тоҷикистон |
| Дараҷаи илмӣ: | номзади илм |
| Унвонҳои илмӣ | дотсент |
| Ҷоизаҳо | Нишони «Аълочии маорифи Тоҷикистон» (1999) |
Раъно Маниёзова — филолог, номзади илмҳои филологӣ (2000), дотсент (2003). Аълочии маорифи ҶТ (1999).[1]
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Раъно Маниёзова 19 майи 1956 дар шаҳри Душанбе ба дунё омадааст. ДДОД ба номи Т. Шевченко-ро хатм кардааст. Солҳои 1979 - 1980 дар Институти Забоншиносии (Языкознания) АИ СССР ш Москва бозомӯзӣ ва фаъолият намудааст. Сипас дар ДДОД ба номи Т. Шевченко-ро ба ҳайси омӯзгор кор кардааст. Ҳоло ба ҳайси дотсенти кафедраи забони русии факултети филологии Донишгоҳи славянии Русияву Тоҷикистон кор карда истодааст. Ӯ фарзанди академики АИ ҶТ Абдуқодир Маниёзов аст.
Осор
[вироиш | вироиши манбаъ]- «Пушкин и Восток» (Душанбе, 1999);
- «Актуальные проблемы преподавания государственного языка (Душанбе, 2002);
- «Русский язык и литература в государствах Средней Азии» (Душанбе, 2005);
- «Такмили тадриси забони тоҷикӣ» (Душанбе 2005);
- «Рудаки и становление таджикского литературного языка» (Душанбе 2008).[2]
Ҷоизаҳо
[вироиш | вироиши манбаъ]- Нишони «Аълочии маорифи Тоҷикистон» (1999)