Абдурауф Бенаво
| Таърихи таваллуд: | 23 август 1913 |
|---|---|
| Таърихи даргузашт: | 11 январ 1985[1] (71 сол) ё 21 январ 1985[2] (71 сол) |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | шоир, рӯзноманигор, сиёсатмадор, муаррих, диплумот |
| Забони осор: | пашту |
.svg){kind=small}
Абдурауф Бенаво (форсӣ: عبدالرووف بېنوا, 23 августи 1913, Қандаҳор —1987) — шоир, публисист, олим, ходими ҷамъиятии Афғонистон.
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Маълумоти ибтидоиро дар хонавода ва мактаби маҳаллӣ гирифт. Ба забонҳои пашту ва дарӣ (форсии кобулӣ) менавишт. Шеърҳои нахустинаш соли 1934 дар рӯзномаи «Тулӯи афғон» ва маҷмӯаи «Пашту» ба табъ расидаанд. Ба ғайр аз тахаллуси «Бенаво», ки бо он шуҳрат дошт, боз бо тахаллусҳои «Ятим», «Барён» ва ғайра асар эҷод мекард. Бенаво солҳои 1947—1951 Президенти Академияи илмҳои Афғонистон, аз соли 1949 муҳаррири рӯзномаи «Ҳивод» («Ватан») ва маҷаллаи илмии «Кобул» буд. Ӯ соли 1987 аз олам даргузаштааст. Осори манзум (маҷм. «Афкори парешон», 1957; «Хушҳол ва Псарлай», 1958), ҳикояҳо ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Китобҳои «Назарияи адабиёт» (1946), «Нависандагони муосир» (1957) осори илмӣ-адабиётшиносии Бенаво мебошанд.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Большая российская энциклопедия (рус.) — М.: Большая российская энциклопедия, 2004.
- ↑ Library of Congress Authorities (ингл.) — Library of Congress.
Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]- Бенаво // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.