Анора

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Анора
Ном ба ҳангоми таваллуд: Норинисо
Тахаллусҳо: Анора
Номи пурра Остонова Норинисо Абдуллоҷоновна
Таърихи таваллуд: 2 декабр 1939(1939-12-02)
Зодгоҳ: Душанбе, ҶШС Тоҷикистон
Таърихи даргузашт: 29 ноябр 2004(2004-11-29) (64 сол)
Маҳалли даргузашт: Душанбе, Тоҷикистон
Навъи фаъолият: тарҷумон
Ҷоизаҳо: Ордени «Нишони Фахрӣ» — 1976

Анора (тахаллус, насаб ва номи пуррааш Остонова Норинисо Абдуллоҷоновна; 2 декабри 1939, Душанбе — 29 ноябри 2004, ҳамон ҷо) — тарҷумони тоҷик. Коркуни хизматнишондодаи маданияти ҶШС Тоҷикистон (1986). Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1984).

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Хатмкардаи факултети таъриху филологияи УДТ (1962). Муҳаррири хурд, муҳаррир, муҳаррири калон, мудири шуъбаи тарҷумаи бадеӣ, ҷонишини сармуҳаррири нашриёти «Ирфон» (1962 — 87), директори нашриёти «Адиб» (1987 — 90), муовини раиси Комитети давлатии ҶШС Тоҷикистон оид ба корҳои нашриёт, полиграфия ва савдои китоб (1990 — 94). Аз соли 1994 Сардори раёсати табъу нашри Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон Фаъолияти тарҷумонии Анора аз аввгусти солҳои 60 садаи XX оғоз ёфтааст.

Тарҷумаҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Анора чандин асарҳои нависандагони замони шӯравӣ ва хориҷиро ба забони тоҷикӣ тарҷума кардааст. Тарҷумаи «Медали тило»-и Е. Снегирев (1963), «Ҳикояҳо дар бораи Ленин»-и О. Матюшин (1964), «Ҷаллод ташнаи хун аст»-и Н. Фрид (1965), «Повестҳо»-и П. Қодиров (1966), «Зане аз Бай Шао»-и Буй Дик Ай (1970), «Марта»-и Э. Ожешко (1987), «Шакино»-и Б. Лопес (1979), «Боди мухолиф»-и А. Лупан (1982), «Зиндагӣ оби равон»-и В. Нуруллин (1984), «Адоват»-и Вс. Иванов (1987) ва ғайра ба қалами Анора тааллуқ доранд.

Ордену ҷоизаҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Бо ордени «Нишони фахрӣ» (1976), медали «Ветерани меҳнат» (1987) сарфароз гардидааст. Корманди шоистаи маданияти Тоҷикистон (1985).[1]. Узви ИН Тоҷикистон аз соли 1984.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

  1. Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. — Душанбе, «Адиб», 2014, — с. 41 ISBN 978-99947-2-379-9

Сарчашма[вироиш | вироиши манбаъ]