Мирзошо Ватаншоев

Мавод аз Википедиа — донишномаи озод
Мирзошо Ватаншоев
Таърихи таваллуд: 8 июн 1948(1948-06-08) (75 сол)
Зодгоҳ: деҳаи Зуворак, ноҳияи Шуғнон, ВАКБ, ҶШС Тоҷикистон
Шаҳрвандӣ:  Тоҷикистон
Навъи фаъолият:
Забони осор: тоҷикӣ
Ҷоизаҳо: Ифтихорномаи Сафорати СССР дар Афғонистон (1983)
медали «Хидмати шоиста»

Мирзошо Ватаншоев (зод. 8 июни 1948, деҳаи Зуворак, ноҳияи Шуғнон) — рӯзноманигор, нависанда ва тарҷумони тоҷик.

Зиндагинома[вироиш | вироиши манбаъ]

Мирзошо Ватаншоев мактаб-интернати қишлоқи Мун ва солҳои 1965—1970 шуъбаи форсии факултаи таъриху филологияи Университети давлатии Тоҷикистон ба номи В. И. Ленинро хатм кардааст. Пас аз хатми донишгоҳ муддате дар ҳамин даргоҳ кор мекунад. Солҳои 1970—1972 тарҷумони забони форсӣ-русӣ дар Эрон буд.

Фаъолияти рӯзноманигориаш дар Саридораи ахбор ва баъдан дар Саридораи саноату сохтмони Кумитаи телевизон ва радиои назди Хукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон оғоз ёфтааст.

Ба сифати тарҷумони забони дарӣ дар Шӯрои Вазирони Афғонистон, Вазири плангузорӣ, кумитаи омор, Вазорати молия ва бонки марказии Афғонистон (1979—1983) ифои вазифа карда, ҳамроҳи мутахассисон дар таҳияи нақшаҳои ин давлат саҳм гузоштааст.

Дар шуъбаи дарӣ, шуъбаи форсии бахши Бурунмарзи радиои тоҷик аввал чун тарҷумон ва баъд ба ҳайси муҳаррир, муҳаррири варзидаи бахшҳо (1983—2010) идомаи фаъолият доштааст.

Аз соли 2010 дар Маркази тадқиқоти стратегии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон чун корманди пешбар кор мекунад.

Эҷодиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

Мирзошо Ватаншоев нависандаи соҳибқалам, тарҷумони варзида ва муҳарири нуктасанҷ буда, очерк дар бораи ҳаёт ва фаъолияти М. Тошмуҳамадов (дар маҷмӯаи «Нахустгенерали тоҷик», 1999), китобҳои «Қиссаи роҳ» (2007) «Сарбози меҳан», «Тавлиди меҳр», «Нодир», «Бадахшони ман» маҳсули қалами ӯ ҳастанд.

Ҷоизаҳо[вироиш | вироиши манбаъ]

Бо ифтихорномаи Сафорати СССР дар Афғонистон (1983) ва медали «Хидмати шоиста» қадр шудааст.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]

  • Энсиклопедияи Бадахшон. — Д.: «Андалеб Р», 2016. — C. 86—87. — 472 с. — ISBN 978-99975-50-36-1

Пайвандҳо[вироиш | вироиши манбаъ]