Мусиқии Бадахшон

Бадахшон як минтақаи Тоҷикистону Афғонистон аст, ки дорои мероси нодири мусиқӣ, бахусус исмоилиёни дурдасти помирӣ мебошад. Гуфта мешавад, ки саҳнаи нотакрори мардумии Бадахшон бо истифода аз оҳангҳои зиёди хроматӣ (хусусан дар фалак) дар доираи танги оҳанг ва истифодаи миқёси махсуси минорӣ хос аст[1].

Асбобсозӣ

Барбатҳо як ҷузъи ниҳоят муҳими мусиқии Бадахшон ба шумор мераванд, бахусус барбати кутоҳи сетор, ки бо тирноқи чӯбӣ навохта мешавад; инро рубоби помирӣ меноманд. Навъҳои дигари барбат дар Бадахшон аз қомуз, барбати сетодор, ки қирғизҳои Бадахшони шарқӣ менавохтанд, танбур, барбати ҳафтторӣ, сетор бо се тори оҳанг ва як қатор торҳои дигар иборат аст; рубоби воридотии афғон ва тори озарбойҷонӣ низ як бахши умдаи мероси барбатҳои Бадахшон аст[2].

Ба дигар асбобҳо най ва ғайчак — скрипкаи хушадор; барабани доирашакли даф, аккордеон, ки русҳо овардаанд, низ маъмул аст.

Мусиқии вокалӣ

Мусиқии бадахшонӣ тобиши хоси гулу, нос дорад, ки хусусияти фарккунандаи услуби вокалии маҳал мебошад. Маддоҳӣ як навъ ашъори мазҳабии суруда аст, ки бо рубоб ва ё танбӯр бо ҳадди ақал як даф иборат аст[3].

Нигаред низ

Эзоҳ

Пайвандҳо