Одам дар ислом

Одам
Одам
	араб. آدم
Иттилооти инфиродӣ
Маҳалли даргузашт:	Макка;
Маҳалли дафн:	Макка;
Умр	тах. 930 сол
Ҳамсар	Ҳавво (Ева)
Фарзандон:	Seth in Islam[d], Abel in Islam[d], Cain and Abel in Islam[d] ва Cain in Islam[d]
Ном бо забонҳои дигар:	ибрӣ: אדמה, лот. Adam; юн.-қад. Ἀδάμ
Шабоҳат:	Одам ва Adam Rishon[d]
Гурӯҳ:	Паёмбар (набӣ), Улулазм
Зикр дар Қуръон:	25 маротиба 2:30-35, 20:115-123, 32:6-7.
Иттилооти иловагӣ
Лоиҳаҳои алоқаманд:	Викианбор ;
	Вироиши Викидода

Одам (ар. آدم‎) — бар тибқи эътиқоди адёни иброҳимӣ маншаи тамоми инсонҳо аст. Ибтидо дар биҳишт мезист. Ҳамсари Одам, Ҳавво буд. Чун Одаму Ҳавво, тавассути шайтон фиреб хӯрданд ва аз дарахти мамнӯъа, меваеро хӯрданд, аз биҳишт ихроҷ шуданд. Ин аввалин интиқоми шайтон аз инсон буд, ки боиси ихроҷ Одам аз подшоҳии биҳишт ва таназзули ӯ ба мақоми башарӣ шуд. Пас аз ихроҷи Одам аз биҳишт, аввалин тавбаи инсон аз гуноҳ дар пешгоҳи Худо сурат гирифт, ки дар ниҳоят ин тавбаҳо тавассути Худо пазируфта гардид. Дар ислом, натанҳо Одамро нахустин инсон балки нахустин паёмбар низ медонанд.

Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]

Паёмбарон дар Қуръон
Расулон	Одам (Одам инҷил.) • Нӯҳ (Нуҳ (дар инҷил)) • Иброҳим (Иброҳим (дар инҷил)) • Мусо (Моисей) • Исо (Иисус) • Муҳаммад
Паёмбарон	Идрис (Идрис (дар инҷил)) • Шис (Сиф) • Ҳуд (Евер) • Солиҳ • Лут (Лут (дар инҷил)) • Исмоил (Измаил) • Исҳоқ (Исаак) • Яъқуб (Иаков) • Юсуф (Иосиф) • Айюб (Иов) • Шуайб (Иофор) • Ҳорун (Аарон) • Юша ибн Нун (Иисус Навин) • Илёс (Илёс (дар инҷил)) • Аль-Яса (Елисей) • Зулкифл (Иезекииль) • Ишмаил (Самуил) • Юнус (Иона) • Довуд (Давид) • Сулаймон (Соломон) • Закариё (Закариё (дар инҷил)) • Яҳё (Иоанн)