Сайдаҳмади Зардон

Сайдаҳмади Зардон
Сайдаҳмади Зардон
	Сайдаҳмади Зардон
Таърихи таваллуд:	16 октябр 1958 (66 сол)
Зодгоҳ:	ноҳияи Бохтар
Шаҳрвандӣ:	Тоҷикистон
Навъи фаъолият:	рӯзноманигор, нависанда
Ҷоизаҳои адабӣ:	медали «Хидмати шоиста»
Ҷоизаҳо:	Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ (1998)

Сайдаҳмади Зардон — рӯзноманигор, нависанда, узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон (1991), узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1991)

Зиндагинома

Сайдаҳмади Зардон 16 октябри соли 1958 дар маҳаллаи Нуриддин Сафарови ноҳияи Бохтари вилояти Хатлон ба ҷаҳон омада, синфи 8-умро дар мактаби таҳсилоти ҳамагонии №9 ноҳияи Панҷ ба поён расондааст. Соли 1976 мактаби миёнаи №30 ноҳияи Бохтар, соли 1980 Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанберо хатм кардааст. Соли 1981 ба фаъолияти рӯзноманигорӣ пардохта, чанде мудири шуъбаи рӯзномаҳои ноҳиявии «Байрақи дӯстӣ» (Бохтар) ва «Байрақи коммунизм» (Ҷилликӯл), мухбири махсуси ҳафтаномаи «Омӯзгор» дар вилояти Қӯрғонтеппа будааст. Соли 1991 котиби шуъбаи Қӯрғонтеппаи Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон таъйин шудааст. Солҳои 1992-1998 мудири шуъбаи маҷаллаи «Садои Шарқ» буда, аз соли 1998 сармуҳаррири ҳафтаномаи «Роҳнамо»-и Вазорати меҳнат ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии ҷумҳурӣ мебошад. Фаъолияти эҷодии ӯ аз солҳои ҳаштодуми асри гузашта бо нашри ҳикояҳои ҳаҷвӣ шурӯъ гардидааст. Аз соли 1991 узви Иттифоқи нависандагон ва журналистони Тоҷикистон аст.

Эҷодиёт

Маҷмӯаи нахустини ҳикояҳои танзомезаш «Ҳам талху…» соли 1987 ба чоп расидааст. Соли 1989 қиссаи ҳаҷвии ӯ «Плефта» интишор ёфта, соли 1990 китоби қиссаву ҳикояҳои дигараш – «Зинда бод дурӯғ!» манзури умум гардидааст. Маҷмӯаҳои «Аку, итари бадам не-да!» (2001) ва «Суруди худам, оҳанги худам, худам месароям…» (2003) беҳтарин ҳикояҳои танзии ӯро фаро гирифтаанд. Чанде аз офаридаҳояш ба забонҳои гуногун тарҷима шуда, аз тариқи матбуоти даврӣ ва телевизиону радио манзури мухлисони танзу мазҳака гардонида шудаанд. Қиссаи «Раиси масхарабозон» соли 1994 рӯи чоп омада, соли 1998 қиссаи «Гумгаштаҳо»-и ӯ сазовори Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ гардидааст. Муаллифи романи «Вахш» мебошад.

Ҷоизаҳо

Ҷоизаи ба номи Садриддин Айнӣ (1998);
Медали «Хидмати шоиста».^[1]

Эзоҳ

↑ Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с. 52 - 53 ISBN 978-99947-2-379-9

[1] Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с. 52 - 53 ISBN 978-99947-2-379-9

[1]