Муҳаммад ибни Ҷарири Табарӣ
| Муҳаммад ибни Ҷарири Табарӣ | |
| араб. ар. محمد بن جرير الطبري | |
 | |
| Иттилооти инфиродӣ | |
|---|---|
| Ном ба ҳангоми таваллуд: |
Муҳаммад ибни Ҷарир ибни Язид ибни Касири Табарӣ |
| Касб, шуғл: | |
| Санаи таваллуд: | |
| Зодгоҳ: | |
| Санаи марг: | |
| Маҳалли марг: | |
| Маҳалли дафн: | |
| Кишвар: | |
| Миллат: | |
| Эътиқод: | |
| Самти фаъолият: | |
| Шогирдон: | |
| Осор: |
Феҳрист
|
Иттилооти иловагӣ | |
| Лоиҳаҳои алоқаманд: | |
 Вироиши Викимаълумот | |
Муҳаммад ибни Ҷарири Табарӣ (Муҳаммад ибни Ҷарир ибни Язид ибни Касири Табарӣ; ар. محمد بن جرير الطبري; — 839, Табаристон — 923, Бағдод) — яке аз аввалин шахсиятҳои машҳури форс ва таърихшиносӣ форсу машриқзамин буд. Дар ҷаҳон ӯро ҳамчунин бо номи Табарӣ мешиносанд.
Зиндагинома[вироиш]
Муҳаммад ибни Ҷарири Табарӣ соли 838 дар шаҳри Бағдод, ки он замон пойтахти Халифати Араб буд, таваллуд шудааст. Ӯ соли 923 аз дунё чашм пушидааст.
Саҳми Табарӣ[вироиш]
Саҳми Муҳаммад ибни Ҷарири Табарӣ дар тафсири Қуръон ва қонунҳои ислом, яъне Шариъат бузӯрг аст ва ӯро то ҳол уламои исломии (классик) мешуморанд. Тамоми китобҳояш бо забони арабӣ нависта шудааст. Китобҳои машҳури Табарӣ — Таърихи Табарӣ ва Таърихи пайғамбарон ва шоҳон бо забони арабӣ «Таъриху-р-русули ва-л-мулук » ном дорад, маъмул аст. Табарӣ ин китобро соли 914 ба итмом расондааст. Китоб аз ҳама пурратарин дастнависи асримиёнагӣ ба ҳисоб меравад ва зиёда аз 30000 варақро дарбар мегирад.
Ҳамчунин нигаред[вироиш]
Эзоҳ[вироиш]
- ↑ 1.0 1.1 идентификатор BNF: платформа открытых данных — 2011.
- ↑ Немецкая национальная библиотека, Берлинская государственная библиотека, Баварская государственная библиотека и др. Record #118620436 // Общий нормативный контроль (GND) — 2012—2016.
- ↑ 3.0 3.1 Encyclopædia Universalis — Encyclopædia Britannica.
- ↑ Encyclopædia Britannica
Адабиёт[вироиш]
- Абуҷаъфар Муҳаммад ибни Ҷарири Табарӣ. Таъриху-р-русули ва-л-мулук (тарҷума аз арабӣ, мутарҷим Абулқосими Поянда). Бо таҳрири умумии Нурмуҳаммад Амиршоҳӣ. Китоби 1 (ҷилдҳои 1, 2 ва аввали ҷилди 3). – Душанбе: СИ ЭМТ, 2014. – 756 с.
Пайвандҳо[вироиш]
 | Ин мақолаи тарҷумаи ҳол нопурра аст. Шумо метавонед бо пурракардани ин ба Википедия кумак кунед. |
