Ғазнавиён
| Таърихи таъсис | 962 |
|---|---|
| Бунёнгузор | Сабуктегин[d] ва Алптегин |
| Кишвар | |
Ғазнавиён (форсӣ: غزنویان) — дудмоне турктабор[1][2] бо фарҳанги туркӣ-эронӣ ва суннимазҳаб буданд, ки дар бахшҳои шарқии Эрони Бузург бавежа Фарорӯд ва Хуросон бузург буд. Аммо ба унвони мураввиҷ ва ношири ислом мавриди таваҷҷуҳ ва таъйиди хилофати Аббосӣ буд. Шуҳрати ин силсила, бештар ба хотири футӯҳотест, ки дар Ҳиндустон анҷом додааст. . Бунёнгузори ин дудмон яке аз сарлашкарони Сомониён Алптегин буд.
Намояндагони сулола[вироиш | вироиши манбаъ]
- Алптегин
- Сабуктегин (997—998)
- Маҳмуди Ғазнавӣ (998—1030)
- Муҳаммад (1030)
- Масъуди I (1030—1041)
- Мавдид (1041—1048)
- Масъуди II (1049)
- Алӣ Абулҳасан (1049—1051)
- Абдуррашид (1051—1099)
- Масъуди III (1099—1115)
- Шерзод (1115—1116)
- Арслон (1116—1117)
- Баҳромшоҳ (1117—1153)
- Хусравшоҳ (1153—1160)
- Хусрав Малик (1160—1187)
Эзоҳ[вироиш | вироиши манбаъ]
- ↑ Homa Katouzian, "Iranian history and politics", Published by Routledge, 2003. p. 128: "Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time.
- ↑ C.E.Bosworth, "The Ghaznavids: 994–1040", Edinburgh University Press, 1963; p.4
Адабиёт[вироиш | вироиши манбаъ]
- Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир А. С. Сайфуллоев. — Д. : СИЭСТ, 1978—1988.
 | |
|---|---|
| Дар феҳристҳои китобшинохтӣ |
|
