Муҷоҳидини Афғонистон

Муҷоҳидини Афғонистон
	Муҷоҳидини Афғонистон
	ар. مجاهد‎
Ҷангҳо	Ҷанги шӯравии Афғонистон; Afghan Civil War[d]; Afghan Civil War[d]; Ҷанги Афғонистон[d]; First Nagorno-Karabakh War[d]; Ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон; First Chechen War[d]; War of Dagestan[d];
Кишвар	Афғонистон; Ҷумҳурии Демократии Афғонистон; Давлати Исломии Афғонистон;
	Парвандаҳо дар Викианбор

Муҷоҳидини Афғонистон ( ар. مجاهد‎ ҳомиёни имон, мубориза барои дин ё барои Ватан) — узви гурӯҳҳои мусаллаҳи ғайримунтазира, ки бо ақидаҳои исломӣ ангеза доранд, дар солҳои 1979-1992 дар ҷанги шаҳрвандӣ дар ҶДА дар Афғонистон ба як қувваи ягонаи шӯришӣ муттаҳид шуда, бар зидди ҳукумати Ҷумҳурии Демократии Афғонистон ва Артиши Шӯравӣ меҷангиданд.

Муҷоҳидин соли 1979 бо мақсади муборизаи мусаллаҳона алайҳи ҳузури низомии шӯравӣ ва ҳукуматҳои ҶДА — Бабрак Кармал ва Наҷибулло аз ҳисоби мардуми маҳаллӣ ҷалб шуда буданд . Пас аз анҷоми ҷанг дар миёнаҳои солҳои 90-ум қисме аз муҷоҳидини афғон ба сафи " Толибон ", бархе дигар — қувваҳои мусаллаҳи « Иттифоқи Шимолй » гаравиданд.

Истилоҳи " Муҷоҳидин " — аз арабӣ («муҷоҳид», ҷамъи «муҷоҳиддин»), аслан ба маънои «муборизи имон» , дар айни замон номгузории иштирокчии Ҷиҳод ё исёнгар (шӯришӣ) мебошад. Артиши Шӯравӣ ва мақомоти Афғонистон онҳоро душман ( дарӣ: دشمان — dušman душман, пашту دښمان — duxman, dušman, душман — «душман» ), ё танҳо исёнгарон (шӯришӣ) ^[1] ва афғонҳои сарбозони шӯравиро - шуравӣ ( дарӣ: شوروی — шуравӣ, шуравиҳо — «Советӣ») меномиданд.

Сарбозони шӯравӣ дар ҳаёти ҳаррӯза барои ифодаи онҳо аксар вақт истилоҳи «арвоҳҳо»-ро истифода мебурданд.— аз «душманҳо» гирифта шудааст.

Муҷоҳидин ҳамон либоси суннатии афғонро ба бар мекарданд, ки сарулибоси мардуми маҳаллӣ буд ва ҳеҷ чиз аз он фарқ намекард (куртаҳо, куртаҳои сиёҳ, салла ё пакол дар сарпӯшӣ ).

Таърих

Ақида ва стратегияи душманҳои афғон (муҷоҳидин)

Головною лінією і основою політичної платформи в пропаганді ідеології душманів була декларація основного принципу: "Обов'язок кожного афганця — захищати від невірних свою Батьківщину — Афганістан і свою віру — священний іслам ".
Об'єднання під прапором священного ісламу всіх правовірних мусульман: «… В ім'я Аллаха, обов'язком кожного благовірного мусульманина є священна війна — Джихад, для цього йому слід йти і вбивати невірних, тільки тоді його душа зможе увійти у браму раю»^[2].
Духовні і політичні лідери душманів приділяли особливе значення веденню політичної пропаганди та агітації в рядах збройних загонів і серед місцевого населення. Політичними партіями моджахедів і зарубіжними спонсорами на ці цілі витрачалися значні кошти.
У пропагандистській боротьбі за підтримку місцевого населення душманами була здобута беззастережна перемога.
Моджахеди в рамках рішення найближчих бойових завдань діяли в складі різних за масштабом груп: невеликих мобільних загонів, значних за чисельністю угруповань і великих формувань.
Іноді різні за чисельністю, боєздатностю, оснащеностю і ступеню організації збройні формування, крім головної мети — вигнання «шураві» і повалення чинної влади, переслідували свої приватні та фінансові інтереси.
Часто внутрішні протиріччя між політичними партіями, їх лідерами і ватажками (польовими командирами), пов'язані з розділом сфер впливу і перевагою в розподілі зарубіжної спонсорської допомоги, приводили до збройних зіткнень між самими душманами.
Однак, незважаючи на різні протиріччя, пов'язані спільною метою моджахеди були здатні оперативно мобілізувати значні сили і засоби, організовуючи єдину взаємодію формувань для ведення масштабних бойових дій на широкому фронті, як єдине воєнізоване об'єднання.
Щороку чисельність членів збройних формувань душманів, починаючи з кінця 1979 року — моменту введення ОКСВА, росла в геометричній прогресії. До моменту виведення ОКСВА в 1989 році вона перевищувала 250 тисяч чоловік.
На всьому протязі війни 1979—1989 років в урядових колах, в рядах командування армії, МГБ, МВС ДРА, серед місцевого населення моджахеди мали широко розгалужену і добре організовану розвідувальну мережу.
Метою ведення збройної боротьби моджахедів з ОКРВА, державною владою і збройними силами ДРА було виведення радянських військ і повалення прорадянського урядового режиму в Афганістані.

Тактика муборизаи мусаллаҳона

Тактикаи муборизаи мусаллаҳона— партизанӣ. Дастурҳои асосии идоракунии амалиёти ҷангии муҷоҳидин инҳо буданд:

роҳ надодан аз задухурдҳои бевосита бо куввахои бартаридоштаи қушунҳои доимоамалкунанда;
ҷангро ба ҷанги мавкеъӣ табдил надодан,
муддати тӯлонӣ даст кашидан аз муттаҳид намудан ва нигоҳ доштани минтақаҳои ишғолшуда;
ҳамлаҳои ногаҳонӣ

Муқовимати мусаллаҳона шартан ба се марҳила тақсим мешуд:

Муқовиматро бо шакли ғайрифаъолонаи амалиёти ҷангӣ ташкил намудан, нуқтаву ноҳияҳои алоҳидаро зери итоати хеш доштан, дар байни аҳолӣ корҳои густурдаи тарғиботию таблиғотӣ бурдан, ва онҳоро ба тарафи худ ҷалб кардан.
Баланд бардоштани фаъолияти амалиёти ҳарбӣ аз ҳисоби диверсияҳо ва амалиётҳои террористӣ, гузарондани ҳамлаҳо ба гарнизонҳо ва постгоҳҳои кушунҳои давлатӣ, ҳуҷум ба колоннаҳо. Мақсади асосӣ — мусодираи аслиҳаву лавозимоти низомӣ ва воситаҳои гуногуни моддию техникй.
Комилан ва дар ҳар гӯшаи кишвар нест кардани душманон.

Аслиҳа

Аксари аслиҳаи муҷоҳидинро Чин ва Иттиҳоди Шӯравӣ истеҳсол кардаанд.

милтиқи BUR ( Ли-Метфорд ва Ли-Энфилд (Lee-Metford. Mk.I, II, Lee-Enfield Mk I, I *) — милтиқҳои даҳ-тираи калибри 303 дюйм (7,71x56 мм), ки солҳои 1890—1905 дар Англия истеҳсол карда шудаанд;
автомати Калашников калибрӣ 7.62 мм истеҳсоли Хитой, Миср, ИҶШС;
милтиқҳои автоматии М-16А1, ки дар ИМА истеҳсол шудааст;
автоматҳое, ки дар Олмон, Исроил, Англия, Шветсия истеҳсол карда шудаанд;
пулемётхои калон ДШК, калибри 12,7мм ки дар Хитой истеҳсол карда шудаанд;
гранатомётҳои зиддитанкии дастӣ RPG-2, RPG-7, ки аз ҷониби ИҶШС, Хитой, "Folsknet" истеҳсол шудааст — Швейтсария, «Лянтсе-2» - Олмон, " М72 LAW " — ИМА, «Сарпак» - Фаронса, "Пикет" — Исроил;
Тупҳои бебозгашт калибри 75 мм ва 82 мм ки дар Хитой, Покистон ва ИМА истеҳсол карда шудаанд;
миномётҳо — калибрӣ 60 ва 82 мм;
Дастгоҳи тупҳои идоршавндаи PURS ки дар Хитой, истеҳсол карда шудаанд;

Тачхизоти мудофиаи хавоӣ :

Дастгоҳҳои зиддиҳавоии куҳӣ ЗДУ, ЗУ-23-2, ЗУ-23-4, ки дар Хитой, СССР, Чехословакия истеҳсол карда шудаанд;
Дастгоҳҳои зиддиҳавоии калибри хурди Эрликон ;
Системаҳои сайёри зиддиҳавоӣ MANPADS " Arrow-2 " — ИҶШС, Хитой, Миср, «Жавелин», « Блофпайп » — Англия, « Стингер », « Риди » - ИМА;

Намудҳои гуногуни минаҳо, аз ҷумла зидди танк (PTM) ва зидди пиёдагард (PM) ва минаҳо ;

Минаҳои Италия (ТС-1, ТС-2,5, ТС-1,6, ТС-50, Ш-55);
амрикоӣ — М-19, М 18А-1, DSME-S, «Клеймор»;
шведӣ — М-102, англисии МАК-7, инчунин аз Чехословакия ва ИҶШС.

Ҳампаймонони муҷоҳидин

ИМА ва Идораи иттилооти марказӣ (CIA) намояндагӣ мекунад.
Британияи Кабирро МИ-6 намояндагӣ мекунад.
ИМА, инчунин баъзе ташкилотҳо ва шахсони алоҳида аз дигар кишварҳои арабӣ.
Покистон як навъ воситаи кӯмаки Амрико буд; дастгирии худи вай асосан дар бобати дар ҳудудҳои он ҷудо кардани қароргоҳҳо барои асирони ҳарбии шӯравӣ, инчунин иштироки инструкторони покистонӣ дар таълими муҷоҳидин ифода меёфт.
Эрон (ба қисмати шиъаи муҷоҳидини афғон, ки дар ғарби кишвар дар сарҳади Эрон ҷойгир аст, инчунин ба ҷузъу томҳои муҷоҳидини афғон, ки аз шиъаҳои ҳазора ва исмоилиёни ҳазора, ки дар марказ зиндагӣ мекунанд ва дар қисми Афғонистон, дар вилоятҳои Бомиён ва Дойкундӣ, дар вилояти Бағлон дар шимоли кишвар) кумак мерасонд..
ҶХХ мучоҳидинро бо аслиҳа таъмин карда, онҳоро ба воситаи Покистон таъмин мекард.
Миср — бо аслиҳа таъмин кардан ва ёрии молиявй расондан.

Сарчашмаҳои таъминот ва маблағгузорӣ

Баъди ба Афғонистон ворид шудани қушунҳои шуравӣ, Идораи иттилооти марказӣ (CIA) якчанд қароргоҳҳои таълимӣ ва таъминоти муҷоҳидинро дар Покистон ташкил дод. Дар оянда манбаъҳои асосии маблағгузории муҷоҳидин инҳо буданд:

тиҷорати маводи мухадир (ба шарофати душманоне, ки баъдтар Иттиҳоди Шимолиро ташкил карданд, Афғонистон бузургтарин тавлидкунандаи афюн ва ҳероин дар ҷаҳон шуд ва ба минтақаи тиҷорати маводи мухаддир — Аҳмари тиллоӣ ном доданд. );
истихроҷи тилло ва фурӯши реги тилло;
сарпарастии ИМА, ИМА, Покистон, Чин, кишварҳои арабӣ, созмонҳои исломӣ.

Машҳуртарин раҳбарони ҳизбу ҳаракатҳо

Муҷоҳидин якхела набуданд, дастаҳои низомӣ аз шумораи зиёди ҷузъу томҳои хурд иборат буданд, ки кумандонони онҳо на танҳо бо Артиши Шуравӣ, балки байни худ ҳам меҷангиданд. Сабаб — таркиби гуногуни миллӣ ( паштунҳо, тоҷикон,ӯзбекҳо, ҳазорҳо, чораймоқҳо, нуристониён ва ғайра) ва мазҳабӣ ( сунниҳо, шиъаҳҳо, исмоилияҳо ), бо дастгирии сарчашмаҳои гуногуни сарпарастӣ.
Эътилофи бузургтарини онҳо — «Ваҳдати исломии муҷоҳидини афғон» ё «Ҳафтгонаи Пешовар» моҳи майи соли 1985 таъсис ёфт, ки ба он шаш гурӯҳи паштунҳо ва як гурҳи тоҷикҳо шомил буданд (раҳбари ҳизби тоҷикҳо Бурҳониддин Раббонӣ ба ҳайъати ҳизби «Ҷомеъ-и-исломӣ» ба ҳайси ҳизби суннӣ ) баъд аз баровардани Артиши Шуравӣ президенти Афғонистон расид. Дар ин ҷо ташкилоти ҳарбию сиёсии муҷохҳидини шиъа низ вуҷуд дошт — «Шиъаи Ҳашт», ки дар Эрон воқеъ буд.

«Ҳафтгонаи Пешовар» - «Иттиҳоди Ҳафт»

«Иттиҳоди Ҳафт», ё «Ҳафтгонаи Пешовар» — иттиҳоди ҳарбию сиёсии роҳбарони муҷоҳидини Афғонистон аст. Соли 1982 таъсис ёфта, қароргоҳаш дар Пешовар, Покистон ҷойгир аст. Онро пешвоёни аҳзоби бунёдии исломии мухталиф, умдатан паштуни аксарияти самти суннӣ дар ислом намояндагӣ мекарданд. Ба ин паймон чаҳор ҳизби бунёдгаро шомил буданд, ки ҳадафи аслии худро таъсиси давлати исломӣ дар Афғонистон эълон карданд. Ҷомеаи афғон, ки шумораи зиёди гурӯҳҳои мухталифи иҷтимоиро ташкил медиҳад, ки аз ҳамдигар бо аломатҳои этникӣ, динӣ ва дигар хусусиятҳо фарқ мекунанд, мустақилона ё дар наздикии гурӯҳҳои дигари этникӣ зиндагӣ мекунанд, бо сифату аломатҳои хеле гуногунранг тавсиф карда шудааст. Аз ин рӯ, нерӯҳои шӯришиёни афғон аз ҷиҳати этникӣ, ҷуғрофӣ ва мазҳабӣ тақсим карда мешуданд. Кӯшишҳои сершумори гурӯҳҳои мухталифи муқовимат барои муттаҳид шудан ба як нерӯи муташаккил натавонистанд бартараф созанд. Бинобар ин тақсимоти онҳоро ба ду гурӯҳи асосӣ: бунёдгароёни исломӣ ва миллатгароёни муътадил ҷудо кардаанд:

«Ҳизби исломии Афғонистон». Сарвари он Гулбиддин Ҳикматёр буд. Ӯ аз ҷониби CIA -и ИМА маъқул буд ва то 40% тамоми ёрии ШМА ба мухолфинро мегирифт .
«Ҷамъияти исломии Афғонистон» (ҶИА) таҳти роҳбарии Бурҳониддини Раббонӣ .
«Иттиҳоди исломии озодии Афғонистон» . Раҳбари ин ҳизб Абдурраб Расули Сайёф буд. Он асосан ба Арабистони Саудӣ тамаркуз карда, бештари кӯмаки худро аз он мегирифт.
«Хизби исломии Афғонистон» бо сарварии Юнус Холес. Он бо "Ҳизби исломии Афғонистон"-и Гулбиддин Ҳикматёр як ном дорад. Роҳбари ҳизб Юнус Холес — дар байни ҳамаи рохбарони «Иттиҳоди Ҳафт» ягонаест, ки бевосита дар амалиёти ҷанг иштирок мекард.

Се ҳизби дигари «Иттиҳоди Ҳафт»-ро суннатпараст номиданд. Онҳо тарафдори ба шаклҳои тоинқилобии хокимият баргаштани Афғонистон буданд.

Онҳо:

«Ҷабҳаи миллии исломии Афғонистон». Саид Аҳмад Гейлонӣ сарвараш буд, Абдурраҳим Вардак фармондеҳи воҳидҳои мусаллаҳ буд. Вай дар байни гурезаҳои афғон дар хоки Покистон ба нуфузи калонтарин бархурдор буд. Он дунявӣ ва ғарбгаротарин ҷунбиши муҷоҳидин маҳсуб мешуд.
«Ҷабҳаи миллии наҷоти Афғонистон». Ҳизбе, ки ба он Сибғатуллоҳ Муҷадидӣ рохбарй мекард, хурд буд. Вай давлатдории мутлақро ҷонибдрӣ намуда, тарафдори ба Афғонистон баргаштани шоҳи собиқ Муҳаммади Зоҳиршоҳ буд.
«Харакати инқилоби исломии Афғонистон» (Дира). Роҳбари ин гурӯҳ — Муҳаммад Набӣ Муҳаммад, ходими динӣ буд . Дар байни ҳизбҳои анъанавӣ он ба бунёдгароён наздиктар буд.

Ҳаштгонаи шиъа - «Иттиҳоди Ҳаштгона»

Ба "Ҳаштгонаи шиъа", ки маъмулан "Иттиҳоди ҳаштгона" номида мешавад, ҳашт ҳизбро дар бар мегирифт, ки ба мазҳаби шиъаи ҷомеаи Афғонистон нигаронида шудаанд. Ҳамаи онҳо аз кумакҳои молӣ ва дигар кумакҳои Ҷумҳурии Исломии Эрон ва раҳбарони рӯҳонии он баҳра мебурданд. Тоҷикони шиъа, Чораймоқҳо дар вилоятҳои ҳаммарз бо Эрон — Ҳирот, Фароҳ, қисман Ҳилманд, инчунин шиъаҳои ҳазора ва исмоилиёни ҳазора, ки дар қисмати марказии Афғонистон дар вилоятҳои — Бомиён, Дайкундӣй, Ғур, Урӯзгон, Ғазнй, Бағлон, Балху Самангон зиндагӣ мекунанд.. Шиъаҳо ва исмоилияҳо, ки аксарияти аҳолии Афғонистон набуда, дар тӯли тамоми таърихи мавҷудияти давлати Афғонистон аз ҷониби аксарият — паштунхо ва точикон, табъизи мазҳабӣ ва миллиро аз сар гузаронидаанд. «Иттиҳоди Ҳаштгона» — ҳашт ҳизби шиъаи муҷоҳидини афғон ҳастанд. Таъсиси «Иттиҳоди Ҳаштгона» на танҳо аз нигоҳи истиқлолияти молиявии қисмати шиъаи ҷомеа аз таъсири Покистони суннимазҳаб, яъне паштунҳо, ки бо кӯмаки молии CIA амалиёти «Тсиклон» ки як қисмро идора мекарданд ба мақсад мувофиқ буд. Он кушиши мустакилона иштирок кардан дар тақсимоти сиёсии хокимият дар мамлакат буд. .

Машҳуртарин фармондеҳони саҳроии муҷоҳидин

Фармондеҳони саҳроӣ— фармондеҳони дастаҳои гуногуни мусаллаҳи мухолифин, ки бевосита дар Афғонистон ҷойгир буданд. Муқовимати мусаллаҳона алайҳи мақомоти кунунии расмии ҶДА, нерӯҳои ҳукуматӣ ва ҳузури нерӯҳои мусаллаҳи хориҷӣ сурат гирифт. Онҳо дар сурати зарурати тактикӣ бо намояндагони хукумати ҶДА алока баста, аз рӯи масъалахои гуногун созишномаҳои муваккатй бастанд. Ҳодисаҳои ба тарафи ҳокимияти халқӣ гузаштани фармондеҳони сахроӣ ва тобеъони онҳо маълум аст. Оммаи асосӣ дар зери шиорҳои мухолифини ҶДА муборизаи беамон мебурд. Ҳамчунин фармондеҳони мустақил аз ҳизбҳои дигари сиёсӣ низ, бо ҳикимяти расмӣ мубориза мебурданд.

Маъруфтарин ва бонуфузтарин инҳо буданд:

Аҳмадшоҳи Масъуд, раҳбари " ИТА ", воҳидҳои ӯ дар дараи Панҷшер ва дараи Чарикор, дар наздикии шоҳроҳи стратегии Хайратон фаъолият мекарданд. — Кобул, дар мавзеи ағбаи Саланг.
Исмоилхон (Турон Исмоил) — тамоми ғарб, кисман шимолу ғарбй ва ҷануби ғарбии кишварро таҳти назорат мегирифт.
Юнус Холис, Ҷалолуддин Ҳаққонӣ "ИПА" — шарқ, ҷанубу шарқи кишвар.
Сайид Мансур "ИПА", Устод Фарид "ИПА", Абдул Сайёф, Абдулхак, Сайид Муҳаммад Ҳасан (Сайди Ҷаргон) "СИС", Сайид Алии Биҳиштӣ "СИС" — маркази кишвар.
Мулло Маланг, Мулло Нақиб, Мулло Насим "Хол", Муҳаммад Осиф Муҳсинӣ (Асеф Қандаҳорӣ) "СИС" — ҷануби кишвар.
Муҳаммад Башир (IPA), Абдул Басир "ИЗА", Қозӣ Кабири Марзбон "ИЗА", Саид Мансур, Абдулваҳоб, Муҳаммад Вадуд, Суфӣ Паён "IPA", Ориёнпур "ИЗА", Ҳиродманд "IPA", "Доктор Исмоил" " IPA ", Забиуллоҳ" IPA "- шимолу шарқи кишвар.
дигарон: Никмамад «ДИРА», Абдураҳмон «Дира», Гуломмаҳмад «ИСОА», Ғаффор «ДИРА», Маҳмуд «ИПХ», Акбаралӣ «ИПА», Фотеҳ «ИПА» ва дигарон.

Фармондеҳони муҷоҳиддин

Ин фармондеҳон, ки бевосита ба мукобили ҳукумати ҶДА муборизаи мусаллаҳона мебурданд, чи дар сафхои исьёнгарон ва чи дар байни аҳолии мамлакат нуфузи калон пайдо карданд ва дар байни рохбарони хориҷии мухолифин ҳам обрую эътибори калон пайдо карданд.

Мардум аз кишварҳои дигари ҷаҳон, бахусус Арабистони Саудӣ аз Алҷазоир, Урдун, Миср, Бангладеш ва Филиппин ва гурӯҳҳои хурд аз Марокаш, Фаронса ва Англия низ ба сафи муҷоҳидин пайвастаанд. Чеҳраҳои маъруф ба мисли Усома бин Лодин (Арабистони Саудӣ) ва Тариқ ал-Фадл ( Яман ) дар ҷанги Афғонистон дар канори муҷоҳидин ширкат доштанд.

Қароргоҳҳои бузурги муҷоҳидини афғон

Дар марз бо Покистону Эрон чанд пойгоҳ ва қароргоҳҳои бузурги пуштибонӣ аз муҷоҳидин вуҷуд дошт, ки дар ҷараёни амалиёти низомии солҳои 1979-1989 дар Афғонистон онҳоро нерӯҳои шӯравӣ борҳо ишғол карда буданд. Маъруфтарини онҳо инҳоянд:

Ҷавора — Вилояти Пактиё (ҷанубу шарқ, сарҳад бо Покистон)
Тора Бора — Вилояти Нангарҳор (шарқ, сарҳад бо Покистон)
Кокар-Шаршарӣ — Вилояти Ҳирот (ғарб, марз бо Эрон)

Нигаред инчунин

Талафот дар Ҷанги Афғонистон (1979-1989)

Эзоҳ

↑ Глава IV Как воюют моджахеды / Трагедия и доблесть Афгана. 20 серпня 2021 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 24 вересня 2015.
↑ МОДЖАХЕДЫ — Культура веры. Путеводитель сомневающихся. 20 серпня 2021 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 4 березня 2016.

Адабиёт

Маҷаллаи "Армия", 1999, № 6
Онҳо кистанд, душманон? // «Проблемахои ҷахон ва сотсиализм», № 5 (333), 1986. 93-96

[1] Глава IV Как воюют моджахеды / Трагедия и доблесть Афгана. 20 серпня 2021 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 24 вересня 2015.

[2] МОДЖАХЕДЫ — Культура веры. Путеводитель сомневающихся. 20 серпня 2021 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 4 березня 2016.

[1]

[2]