Ҷулфо (Озарбойҷон)
| озарбойҷонӣ: Culfa | |
 | |
| Кишвар |
 [[|]] |
| Таърих ва ҷуғрофиё | |
| Таърихи таъсис | асри VI то м. |
| Баландӣ | 715 м |
| Вақти минтақавӣ | UTC+4 |
| Аҳолӣ | |
| Аҳолӣ |
|
| Шиносаҳои ададӣ | |
| Нишонаи почта | AZ 7200 |
| Коди мошинҳо | 72 |
| Вебгоҳи расмӣ | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Ҷулфо (озарбойҷонӣ: Culfa) — шаҳр дар Озарбойҷон, маркази маъмурии ноҳияи Ҷулфои Ҷумҳурии Мухтори Наҳҷувон. Дар соҳили дарёи Аракс ҷойгир аст. Дар гузашта, як деҳаи арманӣ, ва маркази бузурги тиҷорат. Ҷулфо истгоҳи роҳи оҳандор дар роҳхати роҳи оҳани Наҳҷувон воқеъ аст.
Таърих
[вироиш | вироиши манбаъ]Ҷулфо дар қадим ва асрҳои миёна
[вироиш | вироиши манбаъ]Тибқи иттилои Донишномаи Эрон («Encyclopædia Iranica»), Ҷулфо деҳаи қадимӣ дар қаламрави Арманистони таърихист. Қисми минтақаи таърихию ҷуғрофии Арманистони Сюник [1]. Тибқи ривоятҳо, Ҷулфоро шоҳи афсонавии Арманистон Тигран Ервандунӣ таъсис додааст, ки дар асри VI пеш аз милод зиндагӣ кардааст. Аввалин бор онро як муаррихи арманиӣ асри V қайд кардааст. Мовсес Хоренатси (Movses Khorenatsi) дар дастхаташ шаҳракро бо транскрипсияи русӣ бо номи "Джула" овардааст. Бино ба Мовсес, Тигран Ервандунӣ дар инҷо асирони модиёнро маскун намудааст:
Олими бритониёӣ Клиффорд Эдмунд Босворт дар бораи давраи асрҳои VII-X сухан ронда, Ҷулфоро дар қатори Двин ва Ани дар қатори шаҳрҳои тиҷоратии армании водии Аракс номбар кардааст.
Дар байни асрҳои X-XII, он ба як шаҳри калон, ба маркази тоҷоратии Арманистон (пеш аз ҳама дар савдои абрешим) мубаддал гашт, ки аксаран аҳолии армании худро нигоҳ медошт.
А. Ҷейкобсон қайд мекунад, ки Ҷулфо яке аз шаҳрҳои ҷанубу шарқии Арманистон буд, ки дар асрҳои XVI—XVIII рушди иқтисодиро аз сар гузаронд [2]. Мувофиқи гуфтаи муаррих Инна Багдиандс Маккаб аз Донишгоҳи Тафтс, " Ҷулфо дар Арманистони таърихӣ дар дарёи Аракс дар роҳи қадимаи савдо ҷойгир буд" [3]. Шаҳри тиҷоратии Арманистон Ҷулфо дар нимаи дуюми асри XVI, ба гуфтаи И.Петрушевский, 15-20 ҳазор нафар аҳолӣ дошт ва нуқтаи мубодилаи асосӣ барои савдои аврупоӣ-осиёии абрешим буд [4].
Дар соли 1604, ҳангоми ҷангҳои байни империяҳои Форс ва Усмонӣ, Шоҳи Форс Аббоси 1 барои нигоҳ доштани Закавказье дар зери ҳукмронии худ тактикаи сӯзонидани заминро дар Арманистон ба кор бурд ва дар давоми он тамоми аҳолии Арманистони Шарқиро аз инҷо кӯчонидааст, ҳам аҳолии масеҳӣ ва ҳам мусулмонро.
Аҳолиро маҷбуран ба Исфаҳон кӯчонданд, ва дар он ҷо шаҳраки арманиҳоро ташкил дод, ки то имрӯз вуҷуд дорад - бо номи Ҷулфои Нав [5]. Яке аз сабабҳои депортатсияи аҳолиро "Таърихи Ҷаҳон" ҳамчун хоҳиши шоҳ барои раҳоӣ ёфтан аз рақобати тоҷирони Арманистон меномад. Е. Родионова се сабабро номбар мекунад։ ҳарбӣ-стратегӣ, сиёсӣ ва иқтисодӣ. Шумораи депортатсияшудагонро муаррихи фаронсавӣ тақрибан 1200 оила тахмин мекунад։ " ... соли 1605 шоҳи Форс Шоҳ Аббос 1200 оилаи арманиро аз Ҷулфо ба Аракси Арманистон маҷбуран кӯчонд " [6]. Шоҳи Форс Аббоси 1 ба тасмими кӯҷонидани арманиҳо аз Ҷулфо чунон қатъи истода буд, ки соли оянда вай ба Ҷулфо артиш фиристод, то тақрибан ҳазор нафар аз сокинони баргаштаи шаҳрро дар соли 1616/1617 боз тақрибан ҳазор хонаводаро аз шаҳри харобшуда хориҷ кард.
Фурӯпошии ногаҳонӣ ва драмавии Ҷулфо ба ҷомеа ва фарҳанги арманӣ таассуроти амиқ ва бардавом гузошт, ки ин дар солномаҳои асри XVII қайд карда мешавад. Шаҳр дар хотираи дастаҷамъонаи арманиҳои эронӣ ҳамчун фоҷеаи муҳими рамзӣ боқӣ мондааст [7].
Ҷулфо дар замони муосир
[вироиш | вироиши манбаъ]Дар соли 1948 Ҷулфо мақоми шаҳрро гирифт, дар соли 1970 он 5 ҳазор нафар, дар соли 1991 - 8,3 ҳазор нафар аҳолӣ дошт.
Дар солҳои 1942-1944 дар Ҷулфо ба ном роҳи "Долони форсӣ ", ки тавассути он иттифоқчиёни ИҶШС барои мубориза бо Олмони фашистӣ ба ИҶШС силоҳ ва таҷҳизот мерасонданд, воқеъ буд.
Мероси фарҳангӣ
[вироиш | вироиши манбаъ]
Дар охири асри XX, дар байни харобаҳои Ҷулфои қадим, чунин ёдгориҳи мавҷуд буданд:
- Қалъаи Ҷуги ё Дарзвазри - асрҳои X-XII. Он дар қисми шарқии шаҳри асримиёнагӣ, дар теппае дар наздикии Аракс ҷойгир буд.
- Пул купруки чораркон буда, дар аввали асрҳои миёна аз сангҳои кандашуда бо маҳлули оҳак сохта шудааст. Дарозии арк дарозиаш ба 37 м ва бараш ба 3 м расид. Дар охири асри XVI аллакай нобуд шуда буд.
- Ҳаммоми шаҳрӣ - охири асри XVI. Он аз якчанд ҳуҷра иборат буд, ки сақфҳои сақфдор доранд. Бинокори он Хоҷа Хачики арманӣ ба ҳисоб мерафт.
- Корвонсаройи асосӣ (корвонсарой) - дар соҳили дарёи Аракс. Он шакли росткунҷаи камонвар дошт, аз сангҳои кандашуда сохта шуда, қаламрави хеле калонро ишғол мекард.
- Калисои Помболоси ё Таваратси (Чӯпон) калисои марказии гунбазист, ки дар асри XVI барқарор карда шудааст.
- Калисои Сурб Аствацатсин (St. Борогодиций) - асрҳои XII-XIII, ки дар асри XVI барқарор карда шудааст. Он дар қисми шарқии Юғо, бевосита дар девори шаҳр ҷойгир буд. Калисои росткунҷа аз ҳар тараф девори баланде иҳота карда буд, ки таассуроти қалъаи хурде дошт.
- Калисои Помпосизиам [9]
- Дайри Аменапркич - асрҳои IX-X, соли 1271 барқарор карда шудааст. Он дар теппае воқеъ буд, ки дар канори "Дараи Шамол" ҷойгир буд. Ин як калисои хурди гунбази марказӣ ва якчанд биноҳои истиқоматии якошёна ва дуошёна дар иҳотаи девор буд.
- Ғорҳо - аз бисёр конҳои санг ва ғорҳо дар "Дараи Шамол" ва дар атрофи шаҳр, маъруфтарин мағораҳои "Чгнавор" ва "Крекачатун" мебошанд. Ба ҳазораи II-I пеш аз милод тааллуқ дорад. ва дар ҳолати хатар хидмат мекарданд [10] [11].
Қабристони Хачкарҳо ва нест кардани он
[вироиш | вироиши манбаъ]Дар байни ёдгориҳои Ҷулфо қабристони хачкарҳо, ки дар се теппа ҷойгир буд [12] [13] [14] [15]. Александр Родс, сафарномаи худ Ҷулфоро дар соли 1648 шарҳ дода, дар бораи 10 ҳазор хачкарро навиштааст. Дар аввали асри XX, 6 ҳазор хачкари дигар дар қабристон боқӣ монданд. Ба ғайр аз хачкарҳо, инчунин сангҳои мазорҳои амудӣ, се калисо ва ибодатгоҳ номбар шудаанд.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ Robert H. Hewsen. The Geography of Ananias of Širak: Ašxarhacʻoycʻ, the Long and the Short Recensions. — Reichert, 1992. — P. 190.
- ↑ А. Л. Якобсон. Армянские хачкары. — 1986. — С. 62—63.
- ↑ Diaspora entrepreneurial networks: four centuries of history. — Berg, 2005. — P. 27.
- ↑ И. П. Петрушевский. Очерки по истории феодальных отношений в Азербайджане и Армении в XVI - начале XIX вв. — Л., 1949. — С. 93.
- ↑ Всемирная история. — М., 1958. — Т. 4. — С. 563.
- ↑ The Tibetan History Reader / Edited by Gray Tuttle and Kurtis R. Schaeffer. — Columbia University Press, 2013. — P. 474.
- ↑ James Barry. Armenian Christians in Iran: Ethnicity, Religion, and Identity in the Islamic Republic. — Cambridge University Press, 2018.
- ↑ A. E. Redgate. The Armenians. — Oxford: Blackwell, 2000. — P. 265.
- ↑ Н. Я. Марр /Экспедиция КИАИ в Нахичеванскую ССР, в район Джульфы и Апракуниса / «Билютень КИАИ в Тифлисе» № 8 / Изд-во АН СССР; Ленинград 1931 г. — стр.22
- ↑ Айвазян, 1985.
- ↑ Айвазян, 1990.
- ↑ Lucian Harris, 2006.
- ↑ Sarah Pickman, 2006.
- ↑ IWPR, 2006.
- ↑ RC-B6-0111/2006.
Адабиёт
[вироиш | вироиши манбаъ]- Мовсес Хоренаци. Армянская география VII века по Р. Х. (приписывавшаяся Моисею Хоренскому) / Текст и пер. с присовокуплением карт и объясн. прим. изд. К. П. Патканов. — СПб.: Типографія Императорской Академіи Наукъ, 1877. — XXVIII, 84, 26 с., 2 л. карт; 24 с.
- Айвазян А. А. Джуга = ՋՈՒՂԱ. — Ереван: Советакан грох, 1985. — 152 с.
- Айвазян А. А. Джуга / Гл. упр. по охране и использ. памятников истории и культуры при Совете Министров АрмССР. — Ереван: Айастан, 1990. — 271 с. — ISBN 5-540-00811-1.
- Аракел Даврижеци. Книга историй / Пер. с арм., пред. и комментарии Л А Хандаряна. — М.: Наука, 1973. — Т. XXXVII. — 624 с. — (Памятники письменности Востока). — 15 000 экз.
- Географическо-статистический словарь Российской Империи / составил по поручению Императорского Русского Географического Общества П. Семёнов; при содействии В. Зверинского, Р. Маака и др.. — СПб.: Императорское Русское Географическое общество, 1865. — Т. 2. — С. 54—55. — 900 с.
- Родионова Е. М. Армяно-иранские связи в сефевидском Иране XVII в // Asiatica: Труды по философии и культурам Востока. Вып. 2 / Ответственный редактор С. В. Пахомов. — СПб.: Изд-во С.-Петерб. донишгоҳа, 2008. — С. 83—102. — 234 с. Бойгонӣ шудааст 30 Январ 2021 сол.
- Richard G. Hovannisian. Армянский народ от древности до современности = The Armenian People From Ancient to Modern Times. — L.: Palgrave Macmillan, 1997. — Vol. II. — P. 25. — 512 p. — ISBN 978-1403964229.
- Baltrušaitis J., Kouymjian D. Julfa on the Arax and Its Funerary Monuments // Армянские исследования памяти Х. Берберяна = Armenian Studies Etudes Armeniennes in Memoriam Haig Berberian / Под ред. D. Kouymjian. — Galouste Gulbenkian Foundation, 1986. — P. 18—22. — 883 p.
- Какаш Стефан, Тектандер Георг. Путешествие в Персию через Московию: 1602-1603 гг. / Пер. с нем. [и авт. вступ. ст.] Алексей Станкевич. — М.: Университетская типография, 1896. — 62 с.
- Шаблон:Книга:Хоренаци
- George A Bournoutian. История армянского народа: (1500-1994) = A history of the Armenian people, Volume 2: 1500 A.D. to the Present. — Costa Mesa, CA: Mazda Publishers, 1994. — Vol. 2. — 238 p. — (History of Armenia). — ISBN 978-1568590325.
- Населенные места Российской империи в 500 и более жителей с указанием всего наличного в них населения и числа жителей преобладающих вероисповеданий, по данным первой всеобщей переписи населения 1897 г. / Под ред. Н.А. Тройницкого. — СПб.: тип. «Обществ. польза». Паровая типо-лит. Н. Л. Ныркина, 1905. — С. 37. — X, 270, 120 с.; 27 с.
- Maeda Hirotake. The Forced Migrations and Reorganisation of the Regional Order in the Caucasus by Safavid Iran: Preconditions and Developments. Described by Fazli Khuzani // Reconstruction and Interaction of Slavic Eurasia and Its Neughboring Worlds. — Sapporo: Slavic Research Denter Hokkaido University, 2006. — С. 262. — 373 с. — (21st Century COE Program Slavic Eurasian Studies). — ISBN 978-4938637392.
Пайвандҳо
[вироиш | вироиши манбаъ]- Масальский В. И. Джульфа // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
- Шаблон:БСЭ2
- Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.
- Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая российская энциклопедия, 2004—2017.
- Шаблон:Из
- Резолюция Европейского парламента о культурном наследии Азербайджана European Parliament resolution on cultural heritage in Azerbaijan(англ.). The European Parliament (16 February 2006). — RC-B6-0111/2006. 25 апрели 2018 санҷида шуд.
Медиафайлҳои беруна
[вироиш | вироиши манбаъ]- Ջուղա дар YouTube — «Джуга», история города Джульфа, RAA Armenia=(арманӣ. Ֆիլմը ներկայացնում է պատմական Ջուղա քաղաքի պատմությունը և աշխարհահռչակ գերեզմանոցի ոչնչացումը Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետության և Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից, 2012)
 | |
|---|---|
| Дар феҳристҳои китобшинохтӣ |
|
