Сураи Юсуф
 Матни арабии сура | |
| Маънои ном | |
|---|---|
| Номҳои дигар |
«Аҳсан ул қасас» |
| Гурӯҳбандӣ | |
| Тартиби нозил |
53 |
| Омор | |
| Рақами сура |
12 |
| Шумораи оятҳо |
111 |
| Ҷузъ |
12—13 |
| Ҳизб |
24—25 |
| Шумораи рукӯъ |
12 |
| Шумораи калима |
1766 |
| Шумораи ҳарф |
7166 |
| Сураи гузашта | |
| Сураи раванд | |
| Тарҷумаҳо | |
|
| |
      | |
Юсуф (араб. يوسف — Юсуф) — дувоздаҳум сураи Қуръон. Сура дар Макка нозил шудааст ва иборат аз 111 оят аст.
Мундариҷа
Мундариҷа[вироиш]
|
Алиф, лом, ро. Инҳост оёти китоби равшангар. Мо Қуръоне арабӣ нозилаш кардаем, бошад, ки шумо дарёбед! Бо ин Қуръон, ки ба ту ваҳй кардаем, беҳтарин достонро бароят ҳикоят мекунем, ки ту аз ин пеш аз бехабарон будаӣ. Он гоҳ, ки Юсуф ба падари худ гуфт: «Эй падар, ман дар хоб ёздаҳ ситора ва хуршед ва моҳ дидам, дидам, ки саҷдаам мекунанд». Гуфт: «Эй писари хурдакам, хобатро барои бародаронат ҳикоят макун, ки туро ҳилае меандешанд, Зеро шайтон одамиёнро душмане ошкор аст! Ва инчунин Парвардигорат туро бармегузинад ва таъбири хоб меомӯзад ва ҳамчунон, ки неъмати худро пеш аз ин бар падарони ту Иброҳиму Исҳоқ комил карда буд, бар туву хонадони Яъқуб ҳам комил мекунад, ки Парвардигорат донову ҳаким аст!»
|
|
Тафсир[вироиш]
 | Ин зерсаҳифа ҳанӯз нонавишта аст. Мувофиқи фикри яке аз корбарони Википедиа, дар ин ҷо бояд мавзӯъи хусусии зерсаҳифа бошад. Шумо метавонед кӯмак расонед ва ин зерсаҳифаро эҷод кунед. |
Эзоҳ[вироиш]
Сарчашма[вироиш]
- Сураи Юсуф — мақола аз донишномаи Исломӣ Islamist.ru.
| Сураи қаблӣ: Сураи Ҳуд | Сура 12 — Матни арабӣ | Сураи баъдӣ: Ар Раъд |
|
||||||||||||||||||
