Сураи Муҳаммад

Сура —
Сура —
Маънои ном	Муҳаммад
Гурӯҳбандӣ	Маданӣ
Омор
Рақами сура	47
Шумораи оятҳо	38
Ҷузъ	26
Шумораи рукӯъ	4
Сураи гузашта	Сураи Ал Аҳқоф
Сураи раванд	Сураи Ал Фатҳ
Тарҷумаҳо	QuranAcademy.org; Koran.IslamNews.ru

Ин вожа дигар маъноҳо низ дорад, Муҳаммад (мазмунҳо)-ро бубинед.

Муҳаммад (араб. محمد — Муҳаммад) — чилу ҳафтум сураи Қуръон. Сура дар Мадина нозил шудааст ва иборат аз 38 оят аст.

Да аввали сура ифода шудааст, ки Аллоҳ амалҳои кофиршудагонро ботил сохт, чун дар роҳи дуруғ рафтанд, ва онҳоеро, ки дар роҳи ҳақ буданд ва имон овардаанд, гуноҳ аз онҳо дур кард ва корҳояшонро ба салоҳ овард.

Порчаи сура, оятҳои 9-15. садаи IX

Мундариҷа[вироиш | вироиши манбаъ]

Худо амалҳои касонеро, ки кофир шуданд ва мардумро аз роҳи Худо боздоштанд, ботил сохтааст.

Худо гуноҳи касонеро, ки имон овардаанд ва корҳои шоиста кардаанд ва ба он чӣ бар Муҳаммад нозил шуда, - ки он ҳақ аст ва аз ҷониби Парвардигорашон, - имон овардаанд, аз онҳо дур кард ва корҳояшонро ба салоҳ овард.

Ва ин ба он сабаб аст, ки кофирон ба ботил пайравӣ карданд ва онон, ки имон оварданд, ба ҳаққе, ки аз ҷониби Парвардигорашон омада буд, пайравӣ кардаанд. Худо барои мардум инчунин мисол меорад.

Чун бо кофирон рӯбарӯ шудед, гарданашонро бизанед. Ва чун онҳоро сахт фурӯ кӯфтед, асирашон кунед ва сахт бибандед. Он гоҳ ё ба миннат озод кумед ё ба фидя (ба ивази пул). То он гоҳ, ки ҷанг ба поён ояд. Ва ин аст ҳукми Худо. Ва агар Худо мехост, аз онон интиқом мегирифт, вале хост то шуморо ба якдигар биёзмояд. Ва онон, ки дар роҳи Худо кушта шудаанд, амалҳояшонро ботил намекунад.

Ба зуди, ки ҳидояташон кунад ва корҳояшонро ба салоҳ оварад.

Ва ба биҳиште, ки барояшон васф кардааст, дохилашон созад.

Эй касоне, ки имон овардаед, агар Худоро ёрӣ кунед, шуморо ёрӣ хоҳад кард ва пойдорӣ хоҳад бахшид.

Қуръон 47:1—7 ^(Оятӣ)