Ҳадиси ҷобир
Зоҳир
Бахше аз маҷмӯъаи мақолаҳои: |
Шахсиятҳо
|
Идҳо ва маворид
|
ҳадиси ҷобири як ҳадӣс машҳӯр аст. номи ин ҳадис баргирифта аз номи Ҷобири ибни абдуллоҳи Ансорӣ, якӣ аз саҳобаи паёмбар ислом аст.
матни ҳадӣси ҷобири
[вироиш | вироиши манбаъ]пас аз нузӯли оя итоат , Ҷобири ибни абдуллоҳи Ансорӣ аз паёмбар ислом пурсид : «Ай Расул худо, мо худо ва расӯл ӯро шанохтаим, лозим аст Улул Амр ро низи башносим.» Паёмбар ислом посух дод :
ай Ҷобир, онон ҷонишинони ман ва имомони баъд аз мананд:
- нахустин онони Али ибни Абитолеб аст ва сипас ба тартиб:
- ҳасан ибни Али
- ҳусин ибни Али
- Али ибни ҳусин
- муҳаммад ибни Али , ки дар Турот ба "боқер" маърӯф аст ва ту дар ҳангоми пирйи ӯро хоҳии дид ва ҳар вақти ӯро диди, саломи маро ба ӯ рисон. пас аз Муҳаммади ибни Али низ ба тартиб
- Ҷаъфар ибни Муҳаммад
- Мусо ибни Ҷаъфар
- Али ибни Мусо
- Муҳаммад ибни Али
- Али ибни Муҳаммад
- ҳасан ибни Али ва пас аз эшони
- ҳуҷат ибни ҳасан (маҳди) мебошад ки ҳам ном(Муҳаммад) ва ҳам кӯнйя ман (Абӯлқосем) аст. ӯст ки аз назари мардум пинҳон мешавад ва Ғибат ӯ тӯлонии мигардад то он ҷо ки фақат афроде ки Имон Росех доранд , бар ақида ба ӯ боқӣ мемонанд.[1][2][3]