Меҳмон Бахтӣ

Меҳмон Бахтӣ - нависанда, шоир ва дромнависи тоҷик.

Меҳмон Бахтӣ 25 марти соли 1946 дар деҳаи Шули ноҳияи Рашт ба дунё омадааст. Ӯ соли 1958 Омӯзишгоҳи педагогӣ ва соли 1963 факулати таъриху адабиёти Донишкадаи давлатии омӯзгории Тоҷикистонро ба поён расондааст. Шурӯъ аз с. 1963 дар идораҳои радио, телевизион ва театр кор кардааст. С. 1978-1980 директори хонаи адибони ба номи М.Турсунзода буд. Аз ибтидои солҳои 60-и асри XX эҷод мекунад. Муаллифи достони бачагонаи «Қиссаи минқори каҷ» (1968), песаҳои «Лаҳзаи ҷовид» (1967), «Ташнаи дидор» (1969), «Эҳ, ҷавонӣ, ҷавонӣ» (1973), маҷмӯаи шеърҳои «Пайғоми баҳор» (1975), «Мазҳакаи роҳзан ва кӯзагар» (1975) ва силсилаи сурудҳост. Песаҳои «Ошёни баланд»-и Меҳмон Бахтӣ аз ҳаёту эҷодиёти М.Турсунзода ва «Лаҳзаи ҷовид» аз ҳаёти аввалин муаллимаҳои кӯҳистони Қаротегин ҳикоят мекунанд. Меҳмон Бахтӣ муаллифи повестҳои «Оҳи сабук» (1971), «Хубон» (1978), «Пирамард» (1982) ва маҷмӯаҳои «Илҳом» (1979) «Песаҳо» (1982), «Хаёли ширин» (1985), «Рӯҳи тавоно» (1987) мебошад. Меҳмон Бахтӣ шоири суруднавис аст. Аз соли 1995 то 2000 вакили мардумии Маҷлиси Олии Тоҷикистон, даъвати якум аз ҳавзаи интихобии 35-уми ноҳияи Ғарм ва ҳамзамон раиси комиссия оид ба этикаи депутатӣ ва имтиёзҳои депутатӣ буда, соли 2005 узви Маҷлиси Миллӣ интихоб мегардад. Соли 1999 сардори шӯъбаи ташвиқоти адабиёти Иттиҳоди нависандагон таъин мешавад. Баъд аз он, солҳои 2004 ва 2009, ду бор ба ҳайси раиси Иттиҳоди нависандагони Тоҷикистон интихоб гардидааст. Меҳмон Бахтӣ муаллифи драмаи “Шоҳ Исмоили Сомонӣ”, повести “Хубон”, “Мӯйсафед”, маҷмӯи шеъри “Илҳом”, “Орзуҳои ширин” ва ғайра мебошад. Бисёре аз осори ӯ ба забони русӣ, украинӣ, узбакӣ, озарӣ ва қирғизӣ таҷумаву нашр шудаанд.

Манбаъ

<references>