Раззоқ Ғаффоров: Тафовут байни таҳрирҳо
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) х →Манобеъ: иловаи гурӯҳ |
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) х таҳрир |
||
| Сатри 8: | Сатри 8: | ||
|Вазифа= олим, узви вобастаи АИ ҶТ |
|Вазифа= олим, узви вобастаи АИ ҶТ |
||
}} |
}} |
||
'''Раззоқ Ғаффоров''' - ([[15 январ]] и соли [[1932]], н. [[Самарқанд]] – [[25 май]]и соли [[2001]] ), олими забоншинос, доктори илми филологӣ ([[1980]]), профессор ([[1986]]), |
'''Раззоқ Ғаффоров''' - ([[15 январ]] и соли [[1932]], н. [[Самарқанд]] – [[25 май]]и соли [[2001]] ), олими забоншинос, доктори илми филологӣ ([[1980]]), [[профессор]] ([[1986]]), [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| Академияи илмҳои ҶТ]] ([[1991]]). Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ([[1989]]), дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯалӣ ибни Сино ([[1989]]), “Аълочии маорифи Тоҷикистон” ([[1992]]).<ref>Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с. </ref> |
||
==Ҳолнома== |
==Ҳолнома== |
||
Дар д. Хоҷа Ғуломи н. Самарқанд ба дунё омадааст. Дар шӯъбаи забон ва адабиёти Донишкадаи омӯзгории тоҷик, ки аз ҷониби [[Тоҷикистон]] дар [[Самарқанд]] таъсис дода шуда буд, таҳсил намудааст (1947-1949). Муаллими мактаби миёнаи д. Чоркӯҳи н. Исфараи Тоҷикистон ва қарияи Оҳалики н. Самарқанд (1949-1951), Донишгохи омӯзгории Самарқанд ба номи С. Айнӣ (1954-1959). С. 1959 бо даъвати маъмурияти ИЗА ба номи Рӯдакии [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]] ба Сталинобод омадааст: ходими хурди илмии шӯъбаи забони адабии тоҷик (1959-1965), мудири шӯъбаи лаҳҷашиноси (1965-1992) Институти ЗА ба номи А. Рӯдакии [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]]. Соли [[1992]] маъмурияти Донишгоҳи давлатии Самарқанд ба номи А. Навоӣ барои таҳкими факултети филологияи тоҷик ӯро ба кор даъват намуд, ки дар он ҷо то охири умр мудири кафедраи забони тоҷ. буд. 15 нафар унвонҷӯ зери роҳбариаш рисолаи номзади дифоъ кардааст. Ба номи ӯ Омузишгоҳи омӯзгории [[Хуҷанд]] |
Дар д. Хоҷа Ғуломи н. Самарқанд ба дунё омадааст. Дар шӯъбаи забон ва адабиёти Донишкадаи омӯзгории тоҷик, ки аз ҷониби [[Тоҷикистон]] дар [[Самарқанд]] таъсис дода шуда буд, таҳсил намудааст (1947-1949). Муаллими мактаби миёнаи д. Чоркӯҳи н. Исфараи Тоҷикистон ва қарияи Оҳалики н. Самарқанд (1949-1951), Донишгохи омӯзгории Самарқанд ба номи С. Айнӣ (1954-1959). С. 1959 бо даъвати маъмурияти ИЗА ба номи Рӯдакии [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]] ба Сталинобод омадааст: ходими хурди илмии шӯъбаи забони адабии тоҷик (1959-1965), мудири шӯъбаи лаҳҷашиноси (1965-1992) Институти ЗА ба номи А. Рӯдакии [[Фарҳангистони улуми Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]]. Соли [[1992]] маъмурияти Донишгоҳи давлатии Самарқанд ба номи А. Навоӣ барои таҳкими факултети филологияи тоҷик ӯро ба кор даъват намуд, ки дар он ҷо то охири умр мудири кафедраи забони тоҷ. буд. 15 нафар унвонҷӯ зери роҳбариаш рисолаи номзади дифоъ кардааст. Ба номи ӯ Омузишгоҳи омӯзгории [[Хуҷанд]] гузошта шудааст. |
||
== Мероси илмӣ == |
== Мероси илмӣ == |
||
Муаллифи бештар аз 300 асару мақолаи илмӣ ва монография, аз ҷумла: |
Муаллифи бештар аз 300 асару мақолаи илмӣ ва монография, аз ҷумла: |
||
* “Забон ва услуби Раҳим Ҷалил” (1966), |
* “Забон ва услуби Раҳим Ҷалил” (1966), |
||
| Сатри 31: | Сатри 29: | ||
==Манобеъ== |
==Манобеъ== |
||
Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.47 |
Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.47 |
||
<references/> |
|||
{{Scientist-stub}} |
|||
{{Тоҷикистон}} |
{{Тоҷикистон}} |
||
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]] |
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]] |
||
[[Гурӯҳ: |
[[Гурӯҳ:Олимони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Филологони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Филологони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Олимони Фарҳангистони улуми Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Олимони Фарҳангистони улуми Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Узви вобастаи Академияи илмҳои Тоҷикистон]] |
|||
[[Гурӯҳ:Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯалӣ ибни Сино]] |
[[Гурӯҳ:Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯалӣ ибни Сино]] |
||
[[Гурӯҳ:Дорандагони нишони Аълочии маорифи Тоҷикистон]] |
|||
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] |
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] |
||
[[Гурӯҳ:Дар Самарқанд таваллудшудагон]] |
[[Гурӯҳ:Дар Самарқанд таваллудшудагон]] |
||
Нусха 16:54, 4 июли 2015
Шаблон:Зиндагинома Раззоқ Ғаффоров - (15 январ и соли 1932, н. Самарқанд – 25 майи соли 2001 ), олими забоншинос, доктори илми филологӣ (1980), профессор (1986), Академияи илмҳои ҶТ (1991). Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1989), дорандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯалӣ ибни Сино (1989), “Аълочии маорифи Тоҷикистон” (1992).[1]
Ҳолнома
Дар д. Хоҷа Ғуломи н. Самарқанд ба дунё омадааст. Дар шӯъбаи забон ва адабиёти Донишкадаи омӯзгории тоҷик, ки аз ҷониби Тоҷикистон дар Самарқанд таъсис дода шуда буд, таҳсил намудааст (1947-1949). Муаллими мактаби миёнаи д. Чоркӯҳи н. Исфараи Тоҷикистон ва қарияи Оҳалики н. Самарқанд (1949-1951), Донишгохи омӯзгории Самарқанд ба номи С. Айнӣ (1954-1959). С. 1959 бо даъвати маъмурияти ИЗА ба номи Рӯдакии АИ Тоҷикистон ба Сталинобод омадааст: ходими хурди илмии шӯъбаи забони адабии тоҷик (1959-1965), мудири шӯъбаи лаҳҷашиноси (1965-1992) Институти ЗА ба номи А. Рӯдакии АИ Тоҷикистон. Соли 1992 маъмурияти Донишгоҳи давлатии Самарқанд ба номи А. Навоӣ барои таҳкими факултети филологияи тоҷик ӯро ба кор даъват намуд, ки дар он ҷо то охири умр мудири кафедраи забони тоҷ. буд. 15 нафар унвонҷӯ зери роҳбариаш рисолаи номзади дифоъ кардааст. Ба номи ӯ Омузишгоҳи омӯзгории Хуҷанд гузошта шудааст.
Мероси илмӣ
Муаллифи бештар аз 300 асару мақолаи илмӣ ва монография, аз ҷумла:
- “Забон ва услуби Раҳим Ҷалил” (1966),
- “Замон ва забон” (1975),
- “Устоди бузурги сухан” (1978),
- “Шеваҳои ҷанубии забони тоҷикӣ” (қ.3 “Синтаксиси ҷумлаи содда”, 1979),
- “Синтаксиси лаҳҷаҳои тоҷикӣ” (1993),
- “Наттоқ ва устоди калом” (1999),
яке аз муаллифони китоби дарсии:
- “Услубшиносӣ дар мактаби миёна ва олӣ”,
- “Забони тоҷикӣ барои факултаи филология”,
- “Грамматикаи академии забони тоҷикӣ”,
- “Шеваи ҷанубии забони тоҷикӣ” (асари 5-ҷилда)
ки барои он бо ҳамкорон ва шогирдон сазовори Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино гардидааст (1989). Раиси Шӯрои дифои рисолаҳои доктори ва номзадии ИЗА ба номи Рӯдакии АИ Тоҷикистон (1989-1993).
Манобеъ
Аслҳо ва наслҳо. – Душанбе, 2013, - с.47
- ↑ Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с.
